Proza

Przywrócony_id:(36)

Tutaj natomiast dodajemy prozę. Tematycznie rozrzucona, mało realistyczna, z życia wzięta- każda.

Przywrócony_id:(36)

Okruchem spadam z kromki chleba na posadzkę zimną i bestialsko wypolerowaną. Odkażoną.

Spadam bezwładnie, pomimo szczerych wewnętrznych chęci na radość życia, pomimo uśmiechu na twarzy- spadam. Lecę w ciemne szczeliny mojego dawnego oddechu. Pot spływa żałośnie po skroni, pulsuje żyłka malutka. Serce wciąż bije, dzisiaj je dobije. Dawka potężna i skumulowana. Trzy minuty i nie widzisz niczego prozaicznego, nie widzisz niczego bezsensownego. Jedna chwila i znika podły świat. Dawka zła, dawka śmiertelnie niebezpieczna. Dławię się kromką chleba mego powszedniego. Czuje.... rośnie i przysparza o mdłości nie błogie. Spożywam kromkę powszedniego chleba, popijam mlekiem skwaśniałym. Nie chce litości, gardzę sztuczną inicjatywą. Bezwładnie opadam nadal na posadzę odkażoną.

Zatracam się w możliwościach ciała ziemskiego i wyobrażam sobie przestrzeń bez niego. Jak cudownie jest szybować bez balastu zbędnego. Zatracić się w marzeniach- choć przez chwile, marzenia, cudownie jest....

I spadam bezwładnie, a Ty? A Ty... siedzisz i patrzysz z założonymi rękoma jak roztrzaskuje ciężką głowę od myśli złych, o wypolerowaną podłogę. Weźmiesz brudną ścierę i pozmywasz skażoną krew. Nie błękitna, nie szlachetna, nie hrabiowska- zwykła ludzka krew. Zmyjesz i zapomnisz o mnie, tym samym uwolnisz mnie od tego świata, którego już nie rozumiem, któremu już nie ufam, którego już nie chce. Roztrzaskując czaszkę radośnie się uśmiechnę w duszy i zapomnę o całym świecie...

Wybaczam.
Przepraszam.
Nadal milczę w gniewie.

Sylvia1

Widzę zę jestes czlowiekiem o wszechstronnych zainteresowaniach i jestem pod wrazeniem Jezyk

Ania2078

no Secki potrafi tak w czasie rozmowy zarzucić jakiś ładny tekścik że odlecieć można Wesoly

Sylvia1

hehe nie wiem nie mnie to oceniac:D

mir123bych

oj tak zgadza się Wesoly

ja to emotikon w rozmowach z nim próbuję nie uzywać ale mi sie nie udaje:P

wierszopodobne jak zwykle zachwyca, może i ja coś takiego napiszę hmmm

Kamil

Do mnie bardzo przemówiła ta proza... czy ty planujesz w niej własną śmierć... myśli samobójcze ??

Przywrócony_id:(36)

Kamil

Ja nie zawsze byłem dobry z j.polskiego, jestem od przedmiotów ścisłych Wesoly

Ale spoko, nie mam Ci za złe za Te słowa Wesoly

Każdy z nas na swój sposób interpretuje wiersz itd. pozdrawiam

Przywrócony_id:(36)

Ścisłowiec mówisz Zdziwiony

Zawsze fascynowała mnie psychika ścisłowca... humanisty znam... ale jak można lubić dodawanie, odejmowanie, dzielenie i mnożenie? Nie pojmuję... wybacz. jestem po 4h korków z matmy. Co wyniosłem? Zapamiętałem... y... równanie sprzeczne.... o.. i tak... tyle..

Idril

Modzie..off Mruga

faint

ohh tak nie ma to jak matematyka Wesoly

nie pojmę jej nigdy w życiu.. chociaż ze ścisłych lubię chemię... może być jeszcze fizyka. No ale równania i inne wynalazki to już ugh.. Wzory, obliczanie pól ok ale nie algebra... brr.. aż mi ciarki przeszły Wesoly

) Podziwiam tych co rozumują o co chodziło Talesowi i tym mądrzejszym Jezyk

Przywrócony_id:(36)

Spływam kroplami rosy wieczornej...

Zakochałem się w pewnym czynie nie pospolitym.
Zakochałem się na zabój.
Zakochałem się bezpowrotnie.
Nikt nie odnajdzie mej duszy na tej drodze.
Zakochany w marzeniach bezkresnych szybuje ponad swoją dusze leciutką niczym śnieżny puch. Jesień w moim sercu, zima w mym umyśle.
Myślałem, że nigdy nie przyjdzie na mnie pora- a jednak.
Zakochałem się bezpowrotnie w czynie bezbożnym...
Proszę wybacz, proszę otul mnie swoim ramieniem.
Moja pieśń jest moim przebaczeniem dla ciebie –człowieku.
Kto ty jesteś? Kim chciałbyś być? Z kim przystajesz? Stajesz się zły...
Otulam się różową kołdra z marzeń potarganych w emocjach złych.
Otulam się, na dworze zimno, na dworze ludzki gniew.
Zamykam się w szklanej kulki moich myśli.
Dostępu tu nie masz... bierzesz mnie w dłonie, chwytasz nieudolnie- spoglądasz głęboko w oczy i widzisz rychłą śmierć.
Zakochałem się, tak zakochałem się w marzeniach mych.
Jutro lepiej będzie, jutro zaświeci nam słońce.
Człowieku zły...

Zagrajmy w pewną grę. Tylko Ty i ja. Na pewno nie wygrasz- z góry przesądzony Twój los... łzy w oczach masz- co Ci jest? Przegrywasz kolejny raz. Wcale mi nie żal Twoich złudzeń. Nigdy nie byłeś tak bardzo zakochany w sobie, by ujrzeć mnie. Nigdy nie byłeś człowieku... nigdy nie urodziłeś się, nigdy nie zachłysnąłeś się miłością. Nigdy nie umrzesz- nie czujesz...
Obiecuje- zagramy ostatni raz, obiecuje, tym razem wygrasz. Jednak przypłacisz to cudzym życiem. Zapłacisz nie swoimi łzami. Cudze wyleją się na brzeg nienawiści mej. Nie pokochasz nigdy jej...
Siedzi. Samotnie z papierosem w ustach. Kapelusz okrągły. Siedzi i leciutko dyszy. Ona. Oniryzmem otulona, zagłuszona przez jęki skazanych. Ta... sama. Słodka. Znienawidzona przez wielu, przeze mnie błogosławiona... ona... śmierć.

Wczesnym rankiem gdy przebudziła ma dusza się...

(...) i upadłem całym swoim człowieczeństwem na zdrętwiałe od powiewu zimnych słów kolana. Gorzka prawda wbiła się w ciało, przeszyła duszę mą. Słowa zraniły okropnie, słowa a zgwałciły mój umysł. Istotą rzeczy zapalona lampa w obszernej ciemności życia mego. Nie zrozumiałe składnie i parafrazy, chciałbym zagłębić się w nuty. Odlecieć dalej, jeszcze dalej... za horyzontu brzeg...

(...) i upadłem duszą moją podziurawioną na szklany parapet ludzkich myśli niedokończonych, ludzkich myśli strawionych przez kolejny dzień. Upadłem i podnieść się chce, instynkt samozachowawczy, lecz upadłem i do podłogi kleje się. Kawa stygnie, telewizja wrzeszczy, Internet zalewa wiadomościami, gnije od środka...

(...) i upadłem całym człowieczeństwem swym....dotknąć nieba chce, choć wiem że to nie możliwe, wiem że nadejdzie dzień w którym moje marzenia spełnią się- na Ciebie również przyjdzie pora, nikt nie ucieknie od tego tańca. I poszybuje w tanecznym uniesieniu, moja dusza podniesie się, ciało zbędnym balastem okaże się. Nigdy, przenigdy nikt nie zrozumie sensu biegu tego, bo w nutach zatopić się chce...

(...) i upadłem po raz kolejny uderzając głową o wypolerowaną podłogę szklaną.... roztrzaskana czaszka, leje się krew, a Ty idziesz bo wiesz, że nie warto, że dawno zapadłem w tej myśli się. Nie podnosisz, bo wiesz...
(...) po oraz kolejny wznoszę się i....